Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Grzybica ulowa
#1
Mianem grzybicy ulowej określa się rozwój grzybni Bettsia alvei na zapasach pierzgi zgromadzonych w plastrach, 
samych plastrach i rzadziej na niezasklepionym miodzie. 
Pierzga porażona przez grzyb jest pokryta cienką warstwą białej pleśni, a miód i plastry białoszarym nalotem. 
W warunkach dużej wilgotności grzybnia może się rozwijać na osypie zimowym i 
zalegającym na dennicy wosku pochodzącym ze zgryzanego w czasie zimy zasklepu.
Dochodzi wtedy do zatrucia produktami przemiany materii grzyba, czego następstwem jest ostra biegunka. 
Chore pszczoły opuszczają kłąb zimowy i giną. 
Grzyb atakuje również pierzgę w plastrach nieobsiadanych przez pszczoły i znajdujących się poza gniazdem, 
na przykład pozostawionych za zatworem, a przede wszystkim przechowywanych w magazynach. 
Najczęściej stosowanym przez pszczelarzy sposobem zapobiegania rozwojowi grzybni w tak przechowywanej pierzdze 
jest zasypywanie jej cukrem pudrem.
Przy zwiększonej wilgotności powietrza sposób ten nie zdaje egzaminu, gdyż cukier chłonie wodę i ulega rozpuszczeniu, 
co stwarza dogodne warunki do rozwoju grzybni. 
Dobre efekty w zwalczaniu grzybicy ulowej daje zastosowanie preparatów dezynfekcyjnych mających w swoim składzie 
alkohol etylowy, kwas salicylowy i chitosal, które skutecznie likwidują przetrwalniki i rozwijającą się grzybnię.
Można nimi opryskiwać przechowywane plastry, a także ule, 
ich wyposażenie i sprzęt pasieczny oraz używać do odkażania rąk. 
Preparaty o takim składzie nie wykazują toksycznego działania na pszczoły, nie skażają produktów pszczelich, 
mogą też być stosowane do odkażania uli, sprzętu i plastrów przy innych chorobach grzybowych.
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości